Osoby deportowane do pracy przymusowej oraz osadzone w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR; Żołnierze zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudniani w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych; Cywilne niewidome ofiary działań wojennych; Domy Pomocy Społecznej; Inne Ślicznie prosze o pomoc.W roku 2015 na uroczystości urodzinowej ktoś spytał jubilata, ile ma lat. Jubilat odpowiedział: jesli swój wiek sprzed 27 lat pomnoże przez mój wiek za 15 lat, to otrzymam swój rok urodzenia. oblicz, ile ma lat ten jubilat. W następnym roku Ryszard Murat poprowadzi wycieczkę pieszą (tylko dla najbardziej wytrwałych i sprawnych fizycznie) od cmentarza do partyzanckiej bazy – zespołu podziemnych bunkrów i na miejsce bitwy z Niemcami (trzech kolejnych zasadzek na ich oddziały). W Uroczystości o godz. 11:00 na cmentarzu wojennym w Kolonii Zbędowice mogą 20 sierpnia 1847 roku urodził się Aleksander Głowacki, znany bardziej jako Bolesław Prus, powieściopisarz, nowelista i publicysta, kronikarz Warszawy, działacz społeczny, myśliciel i Martyna Olkowicz | Fakty po południu 100. rocznica urodzin Jana Pawła II. Uroczystości na całym świecie. Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach dokładnie 100 lat temu - 18 maja 1920 roku. W Polsce, ale też za granicą trwają uroczystości upamiętniające Jana Pawła II. Wspomnienie papieża to docenienie jego silnego wpływu na bieg Oto więc kalendarz rocznic w 2023 roku i ważnych do odnotowania, przygotowywanych wydarzeń. Styczeń . 1. ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU 1. 70. rocznica śmierci Ludomira Różyckiego (1884-1953) 2. 105. rocznica urodzin Adama Bahdaja (1918-1985) 4. ŚWIATOWY DZIEŃ BRAILLE’A 4. 380. rocznica urodzin Isaaca Newtona (1643-1727) Ona - genialna noblistka, pionierka chemii i fizyki jądrowej, pierwsza kobieta-profesor na Sorbonie, wdowa. On - uczeń jej zmarłego męża, wybitny fizyk, żonaty, znany z niewierności. Ich DIHCEy. EVa: BŁAGAM (5 pkt.) Wyznacz długości boków trójkąta prostokątnego, wiedząc, że są one kolejnymi naturalnymi liczbami parzystymi. (5 pkt.) W roku 1845 na uroczystości urodzin spytał ktoś jubilata, ile on ma lat. Na co jubilat odpowiedział: „Gdy swój wiek sprzed 15 lat pomno1e przez swój wiek za 15 lat, to otrzymam rok swego urodzenia”. Ile lat miał wówczas jubilat? (8 pkt.) Okno na poddaszu ma kształt trójkąta, w którym suma długości jego podstawy i wysokości opuszczonej na podstawę tego okna wynosi 100 cm. Jaka powinna być długość podstawy okna, aby jego powierzchnia była największa? Oblicz maksymalna powierzchnie tego okna. 9 sty 18:08 Basia: 41. Kolejna liczby naturalne parzyste to 2n, 2n+2, 2n+4 najdłuższa w trójkącie prostokatnym jest przeciwprostokątna czyli: 2n+4 - przeciwprostokatna 2n, 2n+2 - przyprostokątne z tw. Pitagorasa (2n)2 +(2n+2)2 = (2n+4)2 4n2 + 4n2 + 8n + 4 = 4n2 +16n +16 4n2 -8n -12 =0 /:4 n2 -2n -3 =0 Δ = 4 +12 =16 √Δ = 4 n1 = (2-4)/2 = -1 to nie jest czyli odpada n2 = (2+4)/2 = 3 czyli wymiary: 2n=6 2n+2=8 2n+4=10 9 sty 18:19 Basia: (5 pkt.) W roku 1845 na uroczystości urodzin spytał ktoś jubilata, ile on ma lat. Na co jubilat odpowiedział: „Gdy swój wiek sprzed 15 lat pomno1e przez swój wiek za 15 lat, to otrzymam rok swego urodzenia”. Ile lat miał wówczas jubilat? x - wiek jubilata w 1845 r. x - 15 wiek sprzed 15 lat x + 15 wiek za 15 lat 1845 -x rok urodzenia jubilata czyli: (x-15)(x+15) = 1845 - x x2 - 225 +x -1845 =0 x2 +x - 2070 =0 x-15 > 0 czyli x>15 Δ = 1 + 8280 Δ = 8281 √Δ = 91 x1 = (-1 -91) /2 = -50 0 a 9 sty 18:31 Planowane w dniach od 9 do 16 sierpnia 2015 roku spotykanie młodych z osobami aktywnie uczestniczącymi w życiu społecznym, przedstawicielami Kościołów oraz ludźmi żyjącymi w sytuacjach różnych zagrożeń stanowić będzie wydarzenie kulminacyjne uroczystości 75-lecia powstania i stulecie urodzin Brata Rogera – założyciela Wspólnoty z tego centralnego wydarzenia, w lipcu 2015 roku zaplanowano spotkanie dla młodych ludzi żyjących we wspólnotach zakonnych. Obecni będą przełożeni zgromadzeń, wspólnot zakonnych i klasztorów – katolickich, prawosławnych i protestanckich, generał jezuitów o. Adolfo Nicolás SJ, generał dominikanów o. Bruno Cadoré OP, matka Iakovi, ksieni jednego z greckich klasztorów prawosławnych, siostra Pierrette, przeorysza wspólnoty protestanckiej z Grandchamp (Szwajcaria). Natomiast na początku września 2015 roku zaplanowano sympozjum na temat wkładu Brata Rogera w myśl teologiczną. Zgromadzi ono młodych teologów i ekspertów także z różnych Kościołów – obecni będą kard. Walter Kasper, luterańska pastor i teolog, prof. Elisabeth Parmentier, abp Job Getcha, zwierzchnik podległego Konstantynopolowi Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Parafii na do tego wydarzenia trwają także podczas tegorocznego lata. Od początku lipca zaczynają się w Taizé największe spotkania w ciągu roku. W każdą niedzielę tysiące młodych ludzi przyjeżdża do ekumenicznej wspólnoty na tydzień wymiany myśli i modlitwy. Od pierwszego wakacyjnego tygodnia są tam młodzi z Polski: autokarowa grupa z Gliwic i Zabrza oraz kilkuosobowa grupa z wielkopolskiego Otorowa. Grupom towarzyszą duszpasterze. Na następne tygodnie zapowiedziały już swój przyjazd kolejne zorganizowane grupy parafialne i diecezjalne oraz kilkaset osób całe lato młodzi ludzie ze wszystkich kontynentów będą pogłębiać proponowany przez brata Aloisa, przeora Taizé, temat do refleksji: poszukiwanie nowych form solidarności w dzisiejszym szczegółowych informacji na temat obchodów w roku 2015 w Taizé opublikowano na Czytelniku,cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie! Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz prosimy Cię o wsparcie portalu za pośrednictwem serwisu Patronite. Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj. Do Bonn, leżącego ok. 30 km na południe od Kolonii, łatwo dotrzeć samolotem (lotnisko Köln/Bonn). To niewielkie miasto, które turystycznie ma jednak wiele do zaoferowania. Szczególnie, jeśli szukamy atrakcji muzycznych – jest bowiem tym dla Beethovena czym nasz Toruń dla Kopernika. Bonn to miasto o ponad 2000-letniej historii. Od 1949 roku miasto było stolicą Republiki Federalnej Niemiec, a 20 czerwca 1991 roku wiekszością zaledwie 18 głosów Bundestag podjął decyzje o przeniesieniu stolicy do Bonn możemy podzielić na dwie strefy. Pierwsza to centrum miasta, z historyczną starówką i uniwersytetem. Druga: ulica Willy-Brandt-Allee, wzdłuż której znajdziemy najważniejsze muzea w mieście. Obie strefy leżą nieopodal siebie i łatwo można je zwiedzić podczas kilkugodzinnego spaceru. Najlepszym wyjściem będzie zaopatrzenie się w turystyczną mapę i podążanie zgodnie z jej BeethovenaTo tutaj, przy Bonngasse 20, artysta przyszedł na świat. Budynek jest jednym z symboli miasta nad Renem. Za barokową fasadą mieści się muzeum Beethovena, które w szczegółach opowiada zwiedzającym o życiu i twórczości wirtuoza. To niezwykły zbiór ponad 200 eksponatów związanych z twórczością, ale też codziennym życiem genialnego kompozytora. fot. Dom Beethovena w Bonn jest nie tylko miejscem pamięci, muzeum i instytucją kultury, ale także wizytówką miasta. Tu odbywają się także koncerty muzyczne. ©Beethoven Haus-Bonn Rękopisy, obrazy, instrumenty muzyczne i pamiątki prezentowane na wystawach stanowią trzon kolekcji. Zobaczymy tu ostatni fortepian Beethovena (instrument wykonany przez wiedeńskiego producenta fortepianów Conrada Grafa) czy oryginalny rękopis Sonaty jedno z najczęściej odwiedzanych muzeów muzycznych na świecie i jeden ze 100 najpopularniejszych zabytków w centrum miastaHala im. Beethovena to zabytkowy gmach koncertowo-wydarzeniowy na bońskim brzegu Renu. Będzie remontowany jeszcze do 2024 roku i wtedy wznowi swoją wzniesiono w celu uświetnienia dzieł i osoby wybitnego kompozytora, uroczyście otwarto go 6 września 1959 roku. Od tego czasu stał się symbolem miasta i jedną z najważniejszych budowli współczesnych Niemiec. Odznacza się doskonałą akustyką i odgrywa ważną rolę w zachowaniu tradycji muzycznej Beethovena. Ponadto jest siedzibą Beethoven Orchester Bonn - niemieckiej orkiestry symfonicznej nazwanej na cześć Beethovenhalle regularnie występują wybitni artyści z całego świata. To centralny ośrodek najróżniejszych wydarzeń muzycznych i kulturalnych. Odbywają się tu karnawały, wystawy, uroczystości, konferencje i zjazdy. Na terenie zieleńca przed halą wzrok przykuwa znajdująca się tam od 1990 roku głowa Beethovena wykonana z betonu przez Klausa imienia BeethovenaTradycja festiwalu Beethovenfest w Bonn sięga 1845 roku. To wtedy na Münsterplatz z okazji 75. urodzin kompozytora, żyjącego w latach 1770 – 1827, odbył się trzydniowy festiwal muzyczny poświęcony jego gości znaleźli się wtedy brytyjska królowa Wiktoria i książę Albert, a także król pruski Fryderyk Wilhelm IV. Od samego początku mieszkańcy Bonn byli szczególnie oddani słynnemu nowemu festiwalowi. W 1845 roku w zaledwie jedenaście dni rzemieślnicy zbudowali pierwszą drewnianą salę która mogła pomieścić 3000 widzów. fot. Sygnalizacja świetlna z wizerunkiem kompozytora © Beethoven Jubilaums Gesellschaft gGmbH/Bundesstandt Bonn Od tamtych czasów niemal każdego roku w rodzinnym mieście kompozytora we wrześniu organizowany jest Festiwal Beethovena (Beethovenfest), na którym goszczą czołowe międzynarodowe orkiestry, znani soliści i młodzi, obiecujący jubileuszowy BeethovenaBonn, będące rodzinnym miastem Beethovena, stało się główną areną wydarzeń artystycznych związanych z 250. rocznicą urodzin wielkiego kompozytora. Rok jubileuszowy Beethovena ruszył już 16 grudnia 2019 roku, jednak z powodu pandemii obchody tego wydarzenia zostały przerwane. Właśnie dlatego organizatorzy postanowili przedłużyć rok Beethovena o kolejne dziewięć miesięcy. Do 30 września 2021 roku zaplanowano szereg festiwali, koncertów i wystaw w ramach „BTHVN2020”.Nie tylko Beethoven Bonn oferuje przy tym więcej niż tylko zabytki i miejsca związane z osobą słynnego wirtuoza. Kameralny Plac Katedralny jest miejscem wielu festiwali i tym znajdziemy na nim wiele zabytkowych budynków. Uwagę przykuwa dawna poczta główna. Przed nią naszym oczom stoi dziś pomnik Beethovena. Na Münsterplatz znajduje się również kilka domów towarowych. fot. Pomnik Beethovena na Münsterplatz © Getty Images/Chrosdorney Pomnik Beethovena na Münsterplatz stanął w 1845 r. z okazji pierwszego Festiwalu Beethovena. Rzeźbę zaprojektował profesor Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie Ernst Julius Hähnel, a wykonał rzeźbiarz i odlewnik Jacob Daniel BurgschmietStolica muzyki klasycznej i … żelkówBonn to miasto pełne paradoksów i mało znanych faktów. Szczególnie polecamy odwiedzić je wiosną, a dokładniej w okolicy kwietnia, kiedy na wielu ulicach możemy zobaczyć rozpościerający się kolor różowy. Objawia się to pojawieniem się tuneli z kwitnących drzew wiśni japońskiej. Różowe tunele zaobserwować możemy przy ulicy Heerstrasse. Kolejnym ważnym punktem na mapie, które pokochają przede wszystkim dzieci, jest… sklep Haribo. Nie byle jaki! To właśnie w tym mieście ponad sto lat temu Hans Riegen założył najsłynniejszą „żelkową” firmę świata. Niedługo potem narodził się słynny Złoty Miś, symbol kolorowych łakoci. Widnieje on zresztą na niezliczonych gadżetach dostępnych w bońskim sklepach. fot. Rynek w Bonn z wyjątkowym barokowym ratuszem to bardzo urokliwe miejsce oraz doskonały punkt wypadowy do innych atrakcji miasta. © DZT / Francesco Carovillano A w okolicy Bonn...Jeśli macie wystarczająco dużo czasu, warto poświęcić chwilę i udać się do Kolonii, zważywszy, że Kolonię od Bonn dzieli niewielka odległość. To właśnie w Kolonii 1778 r. siedmioletni Ludwig van Beethoven odegrał swój pierwszy koncert fortepianowy. Tu znajduje się również wizytówka Kolonii i całych Niemiec – katedra, jedna z najwspanialszych budowli sakralnych na świecie, a w pewnym momencie największa świątynia chrześcijańska. W latach 1313 do 1782 świątynia była siedzibą biskupstwa, od 1795 do dziś arcybiskupstwa kolońskiego. Budowa obecnej gotyckiej świątyni rozpoczęła się w 1248 i trwała z przerwami ponad 600 lat do 1880. fot. Kolońska katedra to arcydzieło gotyckiej architektury . W 1996 r. budowla została wpisana na listę UNESCO. © DZT/Francesco Carovillano Swoją uwagę warto też skierować na Siedmiogórze (Siebengebirge). Jest to region niedaleko Bonn, gdzie wypoczywał Ludwig van Beethoven. To tutaj z okazji roku jubileuszowego powstał 15-kilometrowy szlak wędrowny śladami Beethovena. Wędrowcy mijają wiele malowniczych zabytków, w tym zamek Drachenburg, klasztor Heisterbach i płaskowyż Drachenfels. Stele przydrożne dostarczają informacji o życiu i twórczości kompozytora. fot. Siedmiogórze © DZT / Francesco Carovillano Artykuł powstał z okazji 250-lecia urodzin Ludwiga van Beethovena. Więcej o miastach dowiesz się na: o roku jubileuszowym Beethovena dowiesz się na: Świętość bł. Wincentego była tak widoczna, że zwróciła uwagę jego współbraci i pozostała w pamięci wielu pokoleń. Zaraz po zgonie Wincentego zaczęto wzywać jego pomocy w różnych potrzebach duchowych i materialnych, oddawać mu kult prywatny, a powoli i kult publiczny. Pan Bóg wysłuchał proszących o łaski za pośrednictwem świątobliwego biskupa. Początkowo, wiele czynników działało hamująco na rozwój kultu bł. Wincentego, np. aż do XVI w. kościoły cysterskie były niedostępne dla świeckich, wierni nie mogli gromadzić się przy grobie Wincentego. Nadto cystersi zasadniczo nie starali się o przeprowadzenie kanonizacji swoich członków. Pragnęli, aby świętość ich była znana tylko Bogu. Ale kult bł. Wincentego trwał stale, owszem wzmagał się z biegiem lat, gdyż wierni otrzymywali liczne łaski, gdy zwracali się do Boga za przyczyną świątobliwego cystersa. Wreszcie w 1680 roku rozpoczęto proces beatyfikacyjny, zdążający, zgodnie z przepisami ustanowionymi przez papieża Urbana VIII, do uzyskania zatwierdzenia przez Stolicę Apostolską istniejącego kultu. Proces ten jednak został przerwany z powodu okoliczności zewnętrznych (wojny, sytuacja Polski pod rządami obcych królów) i dopiero jego wznowienie po 80 latach dało pomyślny wynik. Dnia 11 lutego 1764 roku Kongregacja Obrzędów zatwierdziła kult Wincentego, a tydzień później decyzję tę potwierdził papież Klemens XIII. Równało się to urzędowej beatyfikacji. Jest rzeczą znamienną, że mimo tak nie sprzyjających wydarzeń historycznych, jak rozbiory Polski, kult pobeatyfikacyjny nie został zahamowany, choć był znacznie przyciszony. Trwał stale w świadomości narodowo-kościelnej, przejawiając się w dwóch nurtach. Jeden płynie z działalności hierarchii kościelnej – biskupów i kardynałów, drugi trwał w szerokich masach ludu polskiego. Na kolejnych stronach ujęto najważniejsze wydarzenia, dzięki którym kult bł. Wincentego zataczał coraz szersze kręgi i wrastał w świadomość wiernych w kraju i za granicą. Na ziemiach Polskich pierwszeństwo zyskał Kraków. Tam w katedrze na Wawelu wzniesiono ołtarz z obrazem malarza włoskiego San Salvatora, z datą 1764, przedstawiający bł. Wincentego Kadłubka w habicie cysterskim u stóp Matki Bożej. Rzecz ciekawa i godna uwagi, że jego kult łączy się ze czcią dla Najświętszej Maryi Panny. Również w Krakowie, w roku 1778 dobudowano do stojącego na krakowskim rynku kościoła św. Wojciecha kaplicę, w której umieszczono obraz bł. Wincentego oraz jego relikwie. Fakt, że kaplica ta została wzniesiona po I rozbiorze Polski jest nader wymownym świadectwem żywej czci ludu krakowskiego wobec błogosławionego dziejopisarza. Kiedy rząd zaborczy w 1819 roku skasował opactwo jędrzejowskie wydawało się, że zabraknie krzewicieli pamięci o bł. Wincentym. Biskupi krakowscy, po zniesieniu diecezji kieleckiej, aż do roku 1845, byli bezradnymi świadkami zmierzchu jędrzejowskiej wspólnoty zakonnej. W 1855 roku zmarł Wilhelm Ulawski, ostatni cysters. Klasztor opustoszał, a kościół był bez należytej opieki. Opatrzność Boża sprawiła, że w tym zmierzchu zajaśniała niespodziewanie „jutrzenka jędrzejowska” w Sandomierzu. Za wszystkim stał biskup sandomierski Józef Goldtmann, który zapragnął, aby błogosławiony prepozyt Sandomierza patronował ludowi Bożemu i objął nad nimi ponownie duchowe władztwo. W tym celu postanowił sprowadzić cząstkę Jego relikwii do swojej katedry. Stało się to w podczas uroczystej procesji w 1845 roku. Relikwie bł. Wincentego umieszczono w okazałym gotyckim relikwiarzu i złożono w bocznym ołtarzu katedry. Relikwiarz ten został skradziony w 1981 roku. Ponowne sprowadzenie relikwii odbyło się 10 października 1982 roku. W 1903 roku kardynał Jan Puzyna sprowadził relikwie swego poprzednika na tronie biskupów krakowskich do Katedry Wawelskiej. Cząstki bł. Wincentego złożono w kunsztownym, artystycznie wykonanym relikwiarzu w kształcie małej trumienki i z wielką czcią umieszczono w kaplicy króla Jana Olbrachta. Kardynał otaczał relikwie wielką czcią osobistą, a jako wyraz tej czci zawiesił przed trumienką srebrną lampę z polskim orłem w królewskich koronach. Niestrudzonym czcicielem, odnowicielem i krzewicielem kultu bł. Wincentego był pierwszy w wolnej Polsce ordynariusz kielecki – Augustyn Łosiński. On to dekretem z 19 VII 1913 roku powołał w dawnym kościele opacki parafię pw. bł. Wincentego Kadłubka. Jej pierwszym proboszczem został ks. Władysław Gacek, który zabrał się do remontów kościoła. Starania przerwała jednak wojna. Drugim proboszczem został młody i energiczny kapłan – ks. Stanisław Marchewka. Znakomity organizator, duszpasterz nadzwyczajnej gorliwości i niezwykłej inicjatywy miał w świątobliwym biskupie Łosińskim swego protektora na szeroką działalność religijną. Właśnie za jego rządów powstały w Jędrzejowie nowe formy kultu bł. Wincentego, które przetrwały do dnia dzisiejszego i na stałe weszły do miejscowej tradycji. W krótkim czasie poczyniono szereg fundacji: w 1916 roku Stanisław Nowakowski, dziedzic z Laskowa, jako wotum dziękczynne za łaski otrzymane od bł. Wincentego odnowił wielki ołtarz. Stefan Wielowiejski z Lubczy ufundował lampę, na wzór wawelskiej, do kaplicy oraz w 1917 roku relikwiarz w kształcie ręki, używany do dziś podczas nabożeństw i procesji. To tylko niektóre z licznych donacji. Ksiądz Marchewka prowadził szeroką akcję wydawniczą, która miała na celu upowszechnienie osoby Mistrza Wincentego. Wprowadził śpiewanie Godzinek do Bł. Wincentego w niedziele i święta. Wprowadził nowennę dziewięciu niedziel przed doroczną sierpniową uroczystością ku jego czci oraz triduum poprzedzające samo święto. Tworzył też nowe pieśni, z których część jest śpiewana do dzisiaj. Staraniem księdza Marchewki, popartego aprobatą biskupa Łosińskiego, uzyskano dla Jędrzejowa indult Stolicy Apostolskiej na przeniesienie dotychczasowego październikowego odpustu na sierpień. Pierwszy taki sierpniowy odpust odbył się z udziałem ok. 30 tys. wiernych w 1917 roku. Przybył na niego w pieszej pielgrzymce z Kielc do Jędrzejowa bp Augustyn Łosiński. Odtąd czynił to w takiej formie niemal każdego roku. W 1918 roku przypadała 700. rocznica przybycia bł. Wincentego do Jędrzejowa. Dla upamiętnienia tej historycznej chwili ks. Marchewka wraz z miejscową ludnością usypał dwa kopce: spotkania i przeniesienia. Pierwszy dla upamiętnienia miejsca, w którym konwent cysterski z opatem Teodorykiem na czele, miał powitać błogosławionego Pielgrzyma idącego pieszo z Krakowa do Jędrzejowa. Drugi zaś na pamiątkę przeniesienia odpustu z października na dni sierpniowe. Pierwsza procesja na Kopiec spotkania była zapoczątkowaniem nowej tradycji kultu na terenie jędrzejowskim. Odbyła się ona w sobotę po 20 sierpnia w 1918 roku. Odtąd corocznie w sierpniu podąża tam procesja w uroczystym pochodzie z relikwiami bł. Wincentego przy tłumnym udziale ludu jędrzejowskiego. Kulminacyjnym punktem kultu po pierwszej wojnie światowej był rok 1923. Wówczas to przypadała 700. rocznica śmierci bł. Wincentego. W roku poprzedzającym wielki jubileusz ks. Marchewa udał się do Rzymu, gdzie uzyskał przywilej odpustów na uroczystości sierpniowe 1923 oraz na poprzedzającą je nowennę dziewięciu niedziel. W oczekiwaniu na jubileusz odnowiono trumienkę kryjącą szczątki Błogosławionego oraz ufundowano jubileuszową monstrancję. Obchody zainaugurowano w Krakowie, 8 marca 1923 roku, dokładnie w siedemsetną rocznicę śmierci bł. Wincentego. Przy dźwiękach dzwonu Zygmunta procesjonalnie przeniesiono z kaplicy Olbrachta relikwiarz i umieszczono go na wielkim ołtarzu katedry wawelskiej. Działo się to w obecności księcia biskupa Adama Sapiehy. Mszę pontyfikalną celebrował bp Łosiński. 8 lipca ten sam biskup w Jędrzejowie dokonał przełożenia relikwii do odnowionego relikwiarza i w niezwykłej procesji wprowadził je do kaplicy. Była to czwarta niedziela bezpośredniego przygotowania do uroczystości jubileuszowych. W dziewiątą niedzielę nowenny zaznaczył się już ruch pielgrzymkowy. W piątek 24 sierpnia do Jędrzejowa przybył niestrudzony biskup Łosiński i opat cystersów ze Szczyrzyca. W wigilię uroczystości 25 sierpnia 1923 roku ściągnęły wielkie rzesze pątników ze swymi duszpasterzami z różnych stron Kielecczyzny. W tym dniu przybył bp K. Fischer z Przemyśla, abp J. Teodorowicz ze Lwowa, bp J. Ryx z Sandomierza, bp książę A. Sapieha z Krakowa, bp A. Nowak, sufragan krakowski oraz wielka liczba duchowieństwa z różnych stron kraju. Pociągami z Warszawy, Radomia, Częstochowy, Sandomierza, Sosnowca, Krakowa przybyła imponująca liczba pątników, pragnących oddać cześć bł. Wincentemu i modlić się przy jego grobie. W głównym dniu odpustu odprawiono 4 sumy pontyfikalne, którym przewodniczyli księża biskupi. Odprawiono także ponad 100 mszy św. dla przeszło 150 tys. pielgrzymów. Dzień zwieńczyła imponująca procesja z relikwiami bł. Wincentego z klasztornych pomieszczeń na rynek jędrzejowski. Wzięło w niej udział 7 biskupów, 3 infułatów, kilkunastu prałatów i kanoników, około 150 księży i olbrzymia masa ludu, ze swoimi bractwami i stowarzyszeniami kościelnymi, z przedstawicielami władz cywilnych i wojska. Był to iście królewski pochód, ciągnący się niemal dwa kilometry, z olbrzymią ilością sztandarów, chorągwi i feretronów, a nade wszystko z sercami pełnymi żarliwej modlitwy zanoszonej do Boga za wstawiennictwem swego błogosławionego patrona. Nowy okres rozwoju kultu przyszedł wraz z powrotem cystersów do Jędrzejowa. Stało się 25 września 1945 roku. Pierwsza wielka uroczystość odbyła się trzy lata później, kiedy to sumie odpustowej z udziałem 40 tys. wiernych przewodniczył metropolita krakowski, bp książę Adam Sapieha. Kongregacja Polska Zakonu Cysterskiego, widząc, jak lud Boży garnie się do swego opiekuna i słysząc, że wśród ludzki krążą wieści o cudownych uzdrowieniach, postanowiła oficjalnie podjąć u Stolicy Apostolskiej starania zmierzające do kanonizacji bł. Wincentego Kadłubka. W tym celu opat prezes Polskiej Kongregacji, Augustyn Ciesielski mianował (8 marca 1959 roku) ks. Piotra Naruszewicza, stale mieszkającego w Rzymie, postulatorem kanonizacji. W Polsce wice-postulatorem został mianowany o. Klemens Świżek. 27 sierpnia 1961 roku biskup kielecki, Czesław Kaczmarek, w asyście kleryków cysterskich z opactwa mogilskiego oraz w obecności opata Augustyna Ciesielskiego celebrował uroczystą Mszę św. w osiemsetną rocznicę urodzin bł. Wincentego. Jubileusz ten poprzedziło trzy letnie przygotowanie, podczas którego między innymi zatwierdzono modlitwę błagalną o przyspieszenie kanonizacji patrona Ziemi Kieleckiej. Wydarzeniem, które odbiło się szerokim echem w kraju i w ośrodkach polonijnych był jubileusz dwóchsetlecia beatyfikacji obchodzony w roku 1964. Wtedy to cały polski episkopat, z prymasem Wyszyńskim na czele, pielgrzymował do grobu bł. Wincentego. W czasie oktawy przed jubileuszem przyjeżdżało do jędrzejowskiego sanktuarium po dwóch księży biskupów w charakterze celebransów i kaznodziei. Nabożeństwa kończyły się uroczystą procesja w alei ogrodowej. W trakcie oktawy jubileuszowej wszystkie parafie diecezji pielgrzymowały na nabożeństwa przedpołudniowe i składały hołd swemu patronowi. W dniu 30 sierpnia 1964, kiedy do Jędrzejowa przybył cały episkopat, we wszystkich kościołach diecezji wygłoszono okolicznościowe kazania o bł. Wincentym. Wcześniej we wszystkich diecezjach Polski południowej, centralnej i wschodniej odczytano specjalny list pasterski episkopatu, a we wszystkich klasztorach męskich i żeńskich Polsce, w dniu jubileuszu, podjęto modlitwę o rychłą kanonizację. Sumę pontyfikalną celebrował ówczesny metropolita krakowski, abp Karol Wojtyła w otoczeniu swojej kapituły katedralnej, kapituły sandomierskiej i częstochowskiej. Kazanie wygłosił ks. Prymas Stefan Wyszyński. Na uroczystości był obecny opat Sighard Kleiner, generał Zakonu Cysterskiego, który przybył z Rzymu. Uroczystości zwieńczyła wieczorna procesja z relikwiami, po której odsłonięto dwie pamiątkowe tablice w kaplicy bł. Wincentego, wyrażające hołd episkopatu i hołd wdzięczności Polskiej Kongregacji Zakonu Cysterskiego. W 1964 roku biskup Jan Jaroszewicz ustanowił Komisję Historyczną, która miała na celu udokumentowanie cnót heroicznych bł. Wincentego na podstawie jego życia i Kroniki, jak również dla zebrania i oceny źródeł i opracowań historycznych, odnoszących się do jego osoby. Owocem prac komisji było dzieło: Positio super vita et virtuti bus ex officio concinnata beati Vincentii Kadłubek, które włączono do rzymskich akt kanonizacyjnych. Z udziałem blisko 200 tys. wiernych odbyły się w 1968 roku obchody 750 rocznicy przybycia Wincentego do tutejszego opactwa. Centralnym uroczystościom przewodniczył kardynał Karol Wojtyła. Na uroczystości przybyli bp kielecki J. Jaroszewicz, biskupi pomocniczy z Kielc i Krakowa, opaci cysterscy z Mogiły, Szczyrzyca i Wąchocka. Kazanie o wkładzie Wincentego Kadłubka w kulturę polską wygłosił bp Wincenty Urban z Wrocławia. Na pamiątkę tego jubileuszu w krużganku została umieszczona okolicznościowa tablica. Specjalny, rekolekcyjny charakter, miały obchody w roku 1973, którym przewodniczył kardynał Karol Wojtyła. Podczas poprzedzającej je oktawy szczególne znaczenie nadano wieczornym procesjom eucharystycznym, które przypominały i przybliżały także ten aspekt pobożności bł. Wincentego. To tylko niektóre z wielkich wydarzeń, które miały wpływ na rozwój kultu błogosławionego Wincentego. Cystersi z archiopactwa jędrzejowskiego nie ustają w trudzie szerzenia czci swego błogosławionego Konfratra. W opactwie podejmowane są różnorakie inicjatywy przybliżające jego osobę, organizowane są wielkie odpusty i rocznice. Każdego dnia mnisi sprawują Mszę św. przed relikwiarzem chroniącym szczątki Mistrza Wincentego. Codziennie też modlą się o jego kanonizację. Podczas kazań, rekolekcji czy misji świętych głoszą pochwałę bł. Wincentego. Z kraju i z zza granicy do opactwa napływają prośby o relikwie. Z nowym zapałem podjęto również starania o kanonizację bł. Wincentego. W tym celu zakon mianował wice-postulatorem procesu o. dr Ignacego Rogusza ze Szczyrzyca, w dzieło to zaangażowane są także władze kościelne, z kardynałem S. Dziwiszem na czele oraz władze cywilne. ktos14 Użytkownik Posty: 1 Rejestracja: 19 lis 2007, o 10:50 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: z nikąd Zadanie z "treścią" (wiek jubilata). Witam! Mam problem z jednym zadankiem tekstowym z funkcji kwadratowej. Za wszelką pomoc dziękuję O to treść zadania: W roku 1845 na uroczystości urodzin spytał ktoś jubilata, ile on ma lat. Na co jubilat odpowiedział: „Gdy swój wiek sprzed 15 lat pomnożę przez swój wiek za 15 lat, to otrzymam rok swego urodzenia”. Ile lat miał wówczas jubilat? Pozdrawiam! Ostatnio zmieniony 19 lis 2007, o 20:10 przez ktos14, łącznie zmieniany 1 raz. scyth Użytkownik Posty: 6392 Rejestracja: 23 lip 2007, o 15:26 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Warszawa Podziękował: 3 razy Pomógł: 1087 razy Zadanie z "treścią" (wiek jubilata). Post autor: scyth » 19 lis 2007, o 11:05 x - wiek w 1845 roku. mamy równanie: \(\displaystyle{ (x-15)(x+15)=1845-x}\) Stąd x=-46 lub x=45. Jedna odpowiedź pasuje .

w roku 1845 na uroczystości urodzin